Eerder schreef ik over een nouvelle vague aan theeplantages buiten moederland China. Dit is niet nieuw. Ook in vorige eeuwen popten plantages buiten China op. Zo kwamen plant en drank al begin negentiende eeuw terecht in Georgië. Met dank aan een voortvarende prins. Russische thee is een ding. Krijgen we na Georgische wijn – immers de oer-vin naturel – binnenkort Georgische thee in het schap of, beter nog, het thee/wijnhuis?
Zoals de Britse prins Charles de agrarische sector in eigen land actief bevordert en stuurt, zo deed royalty dat in vorige eeuwen ook al.
Prins Mamia V Gurieli, die over West-Georgië regeerde van 1809-1826, heeft bijvoorbeeld de agrarische sector in zijn land op de kaart gezet.
Begin negentiende eeuw kreeg hij het advies om zaailingen van de camellia sinensis-plant te bestellen voor zijn eigen hortus botanicus. En zo kreeg de prins letterlijk de smaak van thee te pakken.
Zozeer, dat thee momenteel zelfs de grootste agrarische sector (groter dan wijn!) vormt in Georgië. Het land aan de Zwarte Zee dat zichzelf – net als buurland Turkije, trouwens – afficheert als de vijfde grootste theeproducent ter wereld na India, China, Japan en Sri Lanka.
Al eind negentiende eeuw vormde Georgische ‘baikhi’ thee, mede dankzij de aanwezigheid op de agrarische expositie in St. Petersburg in 1864 en de gouden medaille op De Parijse Expo in 1899, een bloeiende industrie.
De Georgische klimaatomstandigheden zijn dan ook ideaal voor thee: subtropisch met hete zomers, koude winters en een groot contrast in dag-en-nachttemperaturen, precies in de periode dat de jonge blaadjes tevoorschijn komen.
De Georgische productie focust zich op vooral groene, maar ook zwarte thee. Die laatste heb ik inmiddels geproefd, de groene moet nog. Met dank aan vriendin Brecht die beide meenam van vakantie in Georgië.
De blaadjes zijn mooi van vorm en kleur. De geur is iets minder aromatisch dan mijn favoriete Turkse, en zeker dan mijn favo Chinese zwarte theeën (bai lin en golden yunnan). Maar voor zover ik dat nu al kan beoordelen, vind ik deze thee lekkerder dan de gemiddelde uit Sri Lanka. Vooral omdat bij de Georgische variant niet de blaadjes inclusief takjes en aanhang volledig worden platgewalsd, maar juist zorgvuldig heel worden gelaten en gerold.
Georgië is een opkomende toeristenbestemming. Waar blijft het eerste Georgische thee- en wijnhuis?
© Marjan Ippel, Talkin’ Food® 2016
Lees ook: Thee. Maar nu écht echt!