New York, al jaren Food Capital of the world, is misschien wel het bekendste voorbeeld. Maar na het zeer succesvol marketen van San Sebastian en Kopenhagen als foodie heavens en de recente opkomst van de ‘Tel Aviv-keuken’ (volgens velen ‘s werelds Nieuwe Food Capital), zullen meer steden zich een eigen stadskeuken aanmeten en ten behoeve van het kwaliteitstoerisme uitventen. What’s eating Amsterdam?
‘Typisch TLV-Food’; © Marjan Ippel
New York pizza, New York bagels, Pekingeend, Shanghai xiao long bao (XLB), Parijse jambon-beurre of ‘parisien’ (stokbroodje boter-ham), Napoletaanse pizza, Luikse wafels… De lijst is oneindig. Van oudsher marketen steden zich ten opzichte van reizigers niet alleen met hun gebouwen en musea, maar ook met hun eten.
Avo-toast
En juist in een tijd van globalisering, waarin zelfs foodies urenlang in het vliegtuig zitten om vervolgens op de verre exotische bestemming hun smartphones te richten op globale gerechtjes als avocado-toast, eggs bennie, buddha bowls, poké en fish ‘n chips, weggespoeld met een smoothie, een chai latte of een flat white coffee, laten steden hun social media-marketing via het eten verlopen. Elke stad haar eigen stadskeuken.
TLV
Eten is onschuldig, (meestal) niet politiek, en eten verbindt. Geen veiliger manier om alle potentiële toeristenvolkeren naar jouw stad te lokken dan met je eigen eetspecialiteit. En dat dit succesvol is, blijkt misschien wel het best in de ‘Nieuwe Food Capital’ van de wereld Tel Aviv, of hipper: TLV.
Hele stromen foodies die tot voor kort richting NYC, Londen en Kopenhagen vlogen, boeken nu een retourtje TLV. Niet dat het eten waar ze voor komen – van falafel, tot challa, rugelach, babka, pickles, shakshuka, tahin met gehakte tomaten, en vooral hummus met pitabrood – nu zo typisch voor Tel Aviv is. Je vindt het net zo goed in Jeruzalem of elders in Israël, en zelfs daarbuiten.
TLV-keuken
In TLV is echter heel slim de landskeuken binnen de eigen stadsgrenzen gelokaliseerd, waardoor ‘De Witte Stad’ nu meer bezoekers trekt met de ‘Tel Aviv-keuken’ dan met haar ruim 4000 witte Bauhaus-gebouwen. Tel daarbij op dat in alle belangrijke trendsteden, van Parijs en Londen tot NYC en Amsterdam, de levendige ‘Tel Aviv-keuken’ met ketens als Neni en Miznon inmiddels razendpopulair is, en de wens om in het échte luidruchtige TLV te eten groeit vanzelf.
MSTRDM
Ook voor Amsterdam liggen de cityfoodmarketing-kansen met betrekking tot een eigen stadskeuken voor het oprapen. Inmiddels zijn ‘Amsterdam chips’ in veel buitenlandse steden – van Turijn tot St. Petersburg – al een begrip. Maar Amsterdam (Nederland eigenlijk, maar voor buitenlanders én Amsterdammers Amsterdam) heeft zoveel méér te bieden dan friet. Zo spotten we in een foodmarkt in Lissabon een ballenbar met gehakt- en bitterballen, gemodelleerd naar Amsterdams voorbeeld. Ook broodjes als half-om en gebakken ei zijn een perfecte toeristentrekker. Net als de bruine kroeg, inclusief tafeltapijtjes en borrelplank met leverworst en mosterd. Een stuk minder controversieel dan veel historische monumenten, bovendien.
Mengkeukens
Maar wat TLV en NYC met hun tientallen verschillende nationaliteiten en gerechten vooral bewijzen is dat mengkeukens een goede voedingsbodem zijn om met een eigen stadskeuken Food Capital van de wereld te worden. Dan zitten we met ruim 180 nationaliteiten in Amsterdam gebakken.
Grote plus is wel als de stad kan worden afgekort met enkel medeklinkers, denk: NYC en TLV. Ai, MSTRDM?
Tekst & beeld: © Marjan Ippel, Talkin’ Food® 2019.
Lees ook: Knorrs Future 50 Foods.