Vin naturel kennen we. Vin naturel-bars inmiddels ook. Maar de ene natuurlijke wijn is de andere niet. Eén ding is zeker: een vin naturel-bar kan niet meer zonder ‘de indie darling van de wijnwereld’ (aldus New York Magazine), vin orange. Waarmee de klassieke wijnrange van rood, rosé en wit is uitgebreid met oranje. Want zoals de naam terecht doet vermoeden, heeft deze ietwat eigenaardige vin naturel de kleur van ons koningshuis. Ook al is-ie eigenlijk wit.
Vin orange: what’s in a name?
Vins naturels houden de wijngemoederen al een aantal jaren bezig. Sommige kenners zweren bij deze wijnen, waarbij tijdens zowel groei- als maakproces minimale chemische en technologische ingrepen hebben plaatsgevonden. Andere vinden deze wijnen voor-al marketing.
Toch doen ze het goed in de indie wijnmakers en -drinkerswereld, met als gevolg dat op veel plekken specifieke vin naturel-bars hun deuren openen. Binnen de kleine wereld van de natuurlijke wijnen (die dus een stapje verder gaan dan biologische en bio-dynamische wijnen) vormt de vin orange een eigen eilandje.
Gemaakt van witte druiven, is-ie net als zijn ‘gewonere’ naturel broertje meestal troebel, want ongefilterd. Maar bovendien heeft-ie net als zijn rode natuurlijke broertje meer tannines en is-ie aardig acide (zeg maar zuur).
Dit komt omdat tijdens het productieproces de druivenschillen tot wel vier dagen contact met de wijn houden (duur woord: macereren). Met als gevolg dat er tannines vrijkomen en de wijn – afhankelijk van de druif – in meer of mindere mate oranje kleurt.
Vins oranges zijn redelijk nieuw, maar eigenlijk oeroud. Volgens de overlevering begon het allemaal rond de millenniumwissel, toen de Italiaanse wijnmaker Josko Gravner besloot naar een vergeten antieke methode witte wijn met schillen en al in kleipotten onder de grond te fermenteren; de zogenaamde vinificazione contadina, oftewel boerenwijnbereiding. Een van oorsprong Georgische methode die daar nog altijd wordt gebezigd.
Het resultaat is een oranje wijn met meer tannines dan een gemiddelde witte en een kleur, structuur en diepgang die richting rood gaan. Maar het zou tot 2004 duren, voordat de Schotse wijnimporteur David Harvey de term vin orange/orange wine bedacht.
Niet ieders kopje thee, overigens. Waarschijnlijk omdat de acide smaak, meer nog dan bij een gemiddelde vin naturel, richting (appel)cider gaat.
Het mooie is dat zo’n oranje wijn hierdoor juist past bij een brede range aan gerechten, van vlees tot vega. Waardoor de klassieke wijn-spijscombinaties overboord kunnen. Gewoon de hele maaltijd lang een fles oranje wijn op tafel en je bent klaar.
Dag wijnarrangement, hallo vin orange!
PS. Laatst at ik bij het gloednieuwe Amsterdamse restaurant Choux, waar ze niet alleen een aparte lijst met vins naturels, maar ook met vins oranges hebben. Ik dronk er een fantastische oranje Terpin delle Venezie pinot grigio 2013 (zie foto), die met elk geserveerd gerecht een eigen bijzonder feestje bouwde.
© Marjan Ippel, Talkin’ Food® 2015
Meer foodlingo hier.