Ruim een jaar geleden kreeg mijn dochter van haar naar Amerika geëmigreerde vriendinnetje Sara een loom-pakket opgestuurd – toen dé speelgoedrage in de US: regenboog-kleurige elastiekjes om armbandjes mee te maken. Met behulp van Youtube-instructiefilmpjes ging ze aan de slag, om trots het resultaat op school te tonen. Haar vriendinnetjes zagen enkel aan elkaar geknoopte elastiekjes. Superfoods zijn de looms van het eten.
Superlooms; © Marjan Ippel
Gojiberries, chiazaad, baobab- en macapoeder: raw foodies roemen al jaren de vermeende supergezonde inhoudsstoffen ervan. Maar pas nu stort de massa zich erop als op loom-elastiekjes. Want ja, met de gebruikelijke trendvertraging hebben de looms nu ook mijn dochters vriendinnetjes in hun greep. En vooral de winkeliers.
Geen winkelketen die niet een supergraantje wil meepikken van de beide rages die momenteel over ons land razen. In het Kruidvat liggen de looms naast de zakken moerbeibessen voor het grijpen. En supermarkten veegden hele schappen leeg om plek te maken voor de superwinstgevende bessen en zaden.
Intussen verbannen de boeren in Zuid-Amerika en Azië alle niet-supergewassen uit hun grond, om maar te kunnen voldoen aan onze vraag. Voor sojaplantages werden halve jungles platgebrand. Het basisvoedsel quinoa is voor de lokale bevolking niet meer te betalen. En de bodem wordt uitgeput omdat de broodnodige gewassen-diversiteit wordt opgeofferd aan lucratievere monoculturen. De prijs die voor onze eeuwige-jeugdrage door anderen moet worden betaald is hoog.
En denken we nu werkelijk dat de bessen en zaden die met behulp van godweetwat voor supergroeimiddelen in superhoeveelheden en met supersnelheden uit de grond worden gestampt qua voedingswaarde nog iets te maken hebben met de van oorsprong wilde variëteiten?
Straks springen wij weer over naar de volgende rage en komen de superfoods samen met de looms eerst in de afprijsbak terecht en daarna bij het grof vuil. Naast de scoobydoo-touwtjes, de flippo’s en het beautyfood.
Hoe het dan verder moet met de boeren?